Breaking dawn (Book 2 - Jacob)

มาเริ่มบุ๊คสองของ breaking dawn กันเลยนะคะ เล่มนี้เป็นการเล่าเรื่องผ่านมุมมองของเจคอบ ทำให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจในตัวเจคอบมากขึ้น (หลังจากหมั่นไส้มานาน) สำหรับฝนเองอ่านแล้วก็รู้สึกดีกับตัวละครตัวนี้มากขึ้นเช่นกันค่ะ

เอาล่ะค่ะ มาเข้าสู่การรีวิวเนื้อเรื่องเวอร์ชั่นสปอยล์อย่างแรงกันเลยดีกว่า และเช่นเดิมนะคะ ผู้ไม่ประสงค์จะทราบเรื่องราวล่วงหน้า ขอความกรุณาข้ามส่วนนี้ไปค่ะ

เริ่มต้นเรื่องด้วยเจคอบและเหล่าผองเพื่อนแห่งลาพุช อันนี้ฝนขอข้ามไปนะคะ เนื่องด้วยเป็นการปูความเกี่ยวกับการ imprinted ของคนโน้นทีคนนี้ทีว่าเป็นยังไง เอาเป็นว่าข้ามมาถึงเรื่องของตัวเอกของเรากันเลยดีกว่า

หลังการฮันนีมูนของเอ็ดเวิร์ดและเบลล่าผ่านไป ชาร์ลีได้ส่งข่าวมาถึงบิลลี่ด้วยความโศกเศร้า ข่าวที่มาถึงลาพุชมีอยู่ว่าเครื่องบินที่คู่แต่งงานใหม่เดินทางกลับประสบอุบัติเหตุและยังหาตัวไม่พบ แต่สำหรับเจคอบแล้วข่าวนี้นำมาซึ่งความสงสัย – ไม่ใช่ว่าเอ็ดเวิร์ดกลับมาบ้านแล้ว แต่ปกปิดไว้ เพราะเขาทำมันพลาด เบลล่าได้ตายไปเสียแล้วหรืออย่างไร คิดดังนั้นความเคียดแค้นก็ยิ่งเพี่มพูนในหัวใจ

เจคอบออกวิ่งไปเรื่อยๆตามเสียงที่ได้ยิน เขาไปพบ Quil และ Claire คู่ imprinted ที่ชายหาด Quil ดูแล หยอกล้อ Claire ไปพลางพูดคุยกับเจคอบไปพลาง (คู่นี้เลี้ยงต้อยกันเห็นๆ) ในที่สุดก็มีเสียงเรียกจากฝูงให้มารวมตัวกัน เนื่องจากมีข่าวใหม่จากชาร์ลี

ข่าวที่ได้มาคือ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเอ็ดเวิร์ดและเบลล่าได้เดินทางกลับมาแล้ว แต่... เบลล่าป่วยหนัก และไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้ ได้ยินดังนั้นเจคอบก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เขาไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และต้องการไปให้เห็นกับตา เขาอยากฆ่าทุกคนที่ทำให้เบลล่าต้องเจ็บปวด อยากฆ่าเอ็ดเวิร์ดด้วยตัวของเขาเอง เจคอบไม่ฟังคำทัดทานของแซมและเพื่อนร่วมฝูงเขาเร่งฝีเท้าไปยังบ้านคัลเลน

เมื่อไปถึงเจคอบก็ได้พบเบลล่า ได้เห็นเธอในสภาพที่ทรุดโทรม ได้เห็นเอ็ดเวิร์ดในสภาพของคนที่หัวใจร้าวรอนราวถูกแผดเผา และนอกเหนือไปกว่านั้นเบลล่าในวันนี้เธอมาด้วยรูปลักษณ์ที่เขาคาดไม่ถึง ... บัดนี้หน้าท้องของเบลล่าโป่งพอง ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือด แต่รอยยิ้มของเธอยังมีให้แก่เขา ... เบลล่าท้องแล้ว และบางสิ่งที่อยู่ในท้องของเธอ เจ้าสัตว์ประหลาด สิ่งที่น่ารังเกียจนั้นกำลังจากพรากชีวิตไปจากเธอ

เอ็ดเวิร์ดพูดคุยกับเจคอบ พวกเขาถกเถียงกันว่าทำไมไม่กำจัดมันออกไปซะ รู้ทั้งรู้ว่าเบลล่าจะต้องตายเพราะมัน เอ็ดเวิร์ดยอมรับว่าใช่ เบลล่าอาจจะต้องตายเพราะสิ่งนั้น แต่เขาได้พยายามแล้วแต่เบลล่าไม่ฟังเขาเลย เจคอบได้เห็นความเจ็บปวดของเอ็ดเวิร์ด จากเดิมที่คิดจะฆ่าแวมไพร์หนุ่มให้ตายลงไปกับมือ เขาก็ไม่สามารถทำได้ นอกเหนือไปกว่านั้นเอ็ดเวิร์ดได้ขอร้องเขาให้ทำบางสิ่งให้กับเบลล่า

เอ็ดเวิร์ดรู้ว่าเบลล่าต้องการลูกมากแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาให้เธอได้กับเป็นการสร้างสัตว์ประหลาด สร้างสิ่งที่น่ารังเกียจที่มีแต่จะสร้างความทรมานให้แก่เธอเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงขอให้เจคอบเป็นผู้ให้สิ่งนั้นกับเธอ (ประมาณว่ายกภรรยาให้ว่าง้าน แบบว่ายอมให้มีลูกกะคนอื่นเลยทีเดียว)

เจคอบได้ฟังแล้วก็อึ้งไป ในใจคิดวกวนไปมา เขาเคยคิดในแง่นั้นกับเบลล่า แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เจคอบลังเลเป็นอย่างมาก เมื่อเจคอบได้คุยกับเบลล่า ได้เห็นเธอลูบไล้หน้าท้องอย่างทนุถนอม เขาได้แต่รู้สึกเจ็บปวด และเข้าใจได้ถึงสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดรู้สึก เจคอบพูดคุยกับเบลล่าพยายามโน้มน้าวเธอให้เปลี่ยนใจ แต่เบลล่าก็ไม่มีทีท่าที่จะยอมสูญเสียลูกของเธอ มีหลังครั้งที่เขาเกือบจะพูดในสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดขอให้เขาทำ แต่เขาก็ทำไม่ได้ เจคอบจึงตัดสินใจจากไปด้วยความร้าวราน

เจคอบวิ่งกับลาพุชโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่สนแม้ใครจะมาเห็นเขาในรูปลักษณ์หมาป่า เขาได้แต่คิดวกวนราวคนบ้า และความคิดที่เชื่อมโยงเขาและฝูงก็เผยเรื่องราวไปสู่ชาวหมาป่าทุกๆคน และนั้นเองที่นำมาซึ่งความผิดพลาดอันใหญ่หลวง

แซมมีความเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในท้องของเบลล่านั้นอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้คนได้ เขาตัดสินใจที่จะนำฝูงเข้าไปทำลายล้างสิ่งนั้น และนั่นคือ การทำลายเบลล่าเช่นเดียวกัน เจคอบพยายามขัดขืน และความพยายามนั้นนำมาซึ่งแรงผลักดันสู่สัญชาตญาณการเป็นจ่าฝูง (สายเลือดของเจคอบเป็นสายเลือดของอัลฟ่า - ผู้นำฝูง)

เจคอบตัดสินใจลาจากฝูง เขามีอิสระเป็นของตัวเอง และมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านคัลเลนอย่างสุดฝีเท้าเพื่อไปเตือนเหล่าแวมไพร์ให้รู้ล่วงหน้า ระหว่างทางเขาได้ยินเสียงในหัว เสียงอันคุ้นเคยที่บอกให้เขาช้าลงหน่อย เจคอบค่อยๆชะลอฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว จนผู้ติดตามมามาถึงตัวเขา คนนั้นคือ Seth (เซ็ธ - หมาป่าน้อยผู้มีใจรักในสมาชิกแวมไพร์ โดยเฉพาะเอ็ดเวิร์ด) พวกเขาทั้งสองเร่งรีบไปยังจุดหมาย และเมื่อมาถึงที่นั่นเอ็ดเวิร์ดก็รอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว

เอ็ดเวิร์ดและครอบครัวรับรู้เรื่องราวทั้งหมด เอ็ดเวิร์ดฉุนเฉียวมากที่พวกแซมจะมาฆ่าเบลล่า และพวกเขาต่างรู้สึกขอบคุณเจคอบ คืนนั้นเจคอบและเซ็ธลาดตระเวนรอบๆ ขณะที่ครอบครัวคัลเลนก็เตรียมพร้อมและดูแลเบลล่าไปด้วย เนื่องจากในตอนนี้เบลล่าดูเหมือนจะแย่ลงในทุกขณะ สิ่งมีชีวิตในท้องของเธอดูเหมือนจะทำร้ายเธอมากขึ้น กระดูกซี่โครงของเธอเริ่มหัก (อันนี้ฝนอาจเล่าวกวนไปบ้างต้องขออภัยนะคะ บางตอนอาจไม่เป็นไปตามสเต็ปของหนังสือ เอาแบบเล่าเท่าที่จำได้นะคะ) คืนนั้นผ่านไปโดยไม่มีวี่แววของหมาป่ากลุ่มที่เหลือที่ดูเหมือน ณ บัดนี้ ฝูงหมาป่าจะถูกแยกเป็นสองฝูงเสียแล้ว เนื่องจากทางฝั่งเจคอบก็สามารถสื่อสารถึงกันได้แค่เขากับเซ็ธเท่านั้น

ในตอนเช้าแขกที่ไม่รับเชิญก็มาถึง - Leah (ลีอาห์) พี่สาวของเซ็ธมา เธอบอกว่าเธอต้องการร่วมฝูงกับเจคอบ ในตอนแรกเจคอบก็รู้สึกระแวงกลัวจะเป็นแผนการที่แซมวางไว้ (ลีอาห์กับเจคอบไม่ค่อยชอบหน้ากันมาแต่ไหนแต่ไร มิหนำซ้ำเธอยังเกลียดแวมไพร์เอามากๆ) แต่ลีอาห์ยืนยันว่าเธอต้องการมาเองจริงๆ เธอหนีมาตอนที่พวกแซมเข้าพบผู้อาวุโสในตอนเช้า เนื่องจากเธอเป็นห่วงน้องชาย และเธอต้องการถอยห่างจากแซม (ประมาณว่ายิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บลึก แถมเธอยังได้ยินได้รับรู้ทุกอย่างที่แซมรู้สึกด้วย) เจคอบยอมให้ลีอาห์เข้าร่วมกลุ่มและพวกเขาก็ผลัดเวรกันเฝ้ายามรอบๆ

ในระหว่างนั้นกระดูกของเบลล่าก็หักอีก แต่เธอก็ยังยืนยันจะรักษาเด็กเอาไว้ โดยมีโรซาลีคอยปกป้องเธอและลูก เบลล่าอาการแย่ลงเรื่อยๆ ร่างกายของเธอไม่รับสารอาหารใดๆ และในวันหนึ่งเอ็ดเวิร์ดก็ได้ไอเดียจากความคิดของเจคอบที่ว่าลูกแวมไพร์จะต้องการกินอะไรได้เสียอีก นอกจากเลือด

พวกเขาลองเอาเลือดให้เบลล่ากิน และราวปาฏิหาริย์เบลล่ามีการตอบสนองที่ดีขึ้นในทันที ร่างกายของเธอมีเรี่ยวแรงมากขึ้น ผิวหนังจับสีเลือดมากขึ้นเช่นกัน นำมาซึ่งรอยยิ้มแห่งความหวังของเอ็ดเวิร์ด และในขณะเดียวกันเด็กในท้องก็แข็งแรงมากขึ้น

หลังการเฝ้าระวังภัยให้ครอบครัวคัลเลนหลายวัน ทางด้านแซมได้ส่งจาเร็ด พอล คิวล์ (Quil) และคอลลินมาเจรจาเพื่อขอให้เจคอบและพรรคพวกกลับบ้าน เจคอบยืนยันว่าสำหรับเขาแล้วหมดเรื่องราวทางนี้เมื่อไรก็คงจะไปตามทางของเขา และไม่สามารถกลับไปรวมกลุ่มได้อีก –หนึ่งฝูงไม่สามารถมีจ่าฝูงได้ถึงสองคน ส่วนเซ็ธและลีอาห์เสร็จเรื่องเดมื่อไหร่ทั้งสองคงได้กลับไปหาแม่

ครอบครัวคัลเลนดีต่อเจคอบ รวมถึงเซ็ธ และลีอาห์มาก มากเสียจนเจคอบรู้สึกผิดที่เคยทำหยาบคายและคิดจะฆ่าพวกเขา อลิซที่รู้สึกปวดหัวเสมอเมื่อเธอพยายามจะมองอนาคตของเด็กในท้องเบลล่าได้บอกกับเจคอบว่ากลิ่นของเขาทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น (เจคอบเรียกอลิซว่า “ตัวเล็ก” ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนม) แต่อย่างไรเสียเขาก็ยังคงไม่ชอบโรซาลีที่ดูเหมือนจะสนใจแค่สิ่งมีชีวิตในท้องเบลล่า โดยไม่สนใจว่าคนเป็นแม่จะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปหรือไม่ เจคอบพยายามจัดหาลู่ทางให้เหล่าแวมไพร์ได้ออกล่าอีกครั้งหลังจากต้องอยู่ในบ้านอย่างระแวดระวัง

เด็กในท้องของเบลล่าเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และนั่นทำให้พวกเขาครุ่นคิดได้ว่าควรจะรีบเอาเด็กออกให้เร็วที่สุดในทันทีที่เด็กพร้อม ซึ่งนับเวลาในการเติบโตแล้วเบลล่าน่าจะมีเวลาเหลืออีกแค่ 4 วัน และสี่วันนี้อาจจะเป็นสี่วันสุดท้ายที่เบลล่าจะมีชีวิตอยู่

ลีอาห์ขอบคุณเจคอบที่เขาให้เธออยู่ร่วมฝูงด้วย และได้พูดถึงการ imprinted ว่าเป็นการที่มนุษย์หมาป่าจะถ่ายทอดพันธุกรรมจากรุ่นสู่อีกรุ่นกับหญิงสาวที่สามารถตอบสนองต่อการพัฒนายีนส์อันพิเศษของเขาได้ ในทางเดียวกันนี้เองหลักการนี้ได้สอดคล้องกับกรณีของเธอที่เธอมีลักษณะผิดปกติของความเป็นหญิง แม้เธอและแซมจะรักกันมากแค่ไหนมาก่อน แต่ในเมื่อเธอไม่มีคุณลักษณะที่เหมาะสมกับเขา เขาก็ไม่มีทาง imprinted เธอ และหากเมื่อเกิดการ imprinted แล้ว สิ่งนี้ก็จะลึกซึ้งยิ่งกว่าความรักที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ในทำนองเดียวกันหากเจคอบ imprinted ใครสักคนเขาก็จะลืมเบลล่าได้เอง

เจคอบหยุดการสนทนาเพียงเท่านั้น เขากลับไปยังบ้านคัลเลน และพบอลิซเปิดประตูออกมา เขาเห็นห้องข้างล่างที่ทุกคนมักจะอยู่รวมกันว่างเปล่า จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น กระดูกซี่โครงเบลล่าหักอีกแล้วหรอ อลิซจึงบอกว่าคราวนี้ไม่ใช่ซี่โครง แต่มันเป็นกระดูกเชิงกรานต่างหาก เบลล่ากลับลงมา เบลล่าทักเจคอบว่าดูเหนื่อยๆนะ เขายอมรับและคิดอยากจะพักเสียบ้าง ในระหว่างที่ทุกคนเงียบ จู่ๆเอ็ดเวิร์ดก็หันมาถามเบลล่าว่าพูดหรือคิดอะไรหรือเปล่า เบลล่าบอกว่าไม่ และนั่นเองที่ทำให้เอ็ดเวิร์ดตั้งใจฟังมากขึ้น และพบว่าเสียงนั้นมาจากสิ่งมีชีวิตภายในท้องของเบลล่า

เอ็ดเวิร์ดว่าเด็กมีความสุขดี เบลล่าดีใจที่ได้ยินดังนั้น เธอบอกว่าแน่นอนที่ลูกจะต้องมีความสุข ทำไมลูกจะไม่รู้สึกปลอดภัย อบอุ่น และถูกรัก แม่รักลูกมากนะ EJ (Edward-Jacob อ่านชื่อนี้ครั้งแรกฝนแบบ... โอ๊ยยังเอาชื่อเจคอบมาเอี่ยวอีก แอบเม้งในใจ - ตอนนี้เบลล่ามั่นใจค่อนข้างมากว่าลูกของเธอเป็นผู้ชาย) โรซาลีถามว่ามีแผนอื่นมั้ยถ้าลูกไม่ใช่ผู้ชายล่ะ เบลล่าตอบว่าคิดไว้แล้วล่ะ ชื่อ Renesmee (Ruh-nez-may) แต่อย่างไรก็ก็ตามเบลล่าก็คิดว่าลูกของเธอเป็นผู้ชาย

เอ็ดเวิร์ดบอกเบลล่าว่าลูกรักเธอและจะทนุถนอมเธอ ในเวลานั้นเองเจคอบรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว รู้สึกเหมือนถูกหักหลัง เอ็ดเวิร์ดที่เคยเกลียดสิ่งที่อยู่ในท้องเบลล่ากลับมีทีท่าจะรักมันขึ้นมา เจคอบลุกขึ้น เขาต้องการหนีจากตรงนี้ไป เอ็ดเวิร์ดเห็นดังนั้นก็โยนกุญแจรถให้กับเขา

เจคอบขับรถไปเรื่อยๆ ผ่านเข้าสู่เมือง ไปถึงสวนสาธารณะ เขานั่งอยู่ตรงนั้นเฝ้ามองหาใครสักคนที่เขาน่าจะ imprinted เขาเฝ้าพิจารณาผู้หญิงคนแล้วคนเล่า แต่ก็ไม่มีความรู้สึกใดๆเลย ในที่สุดเขาก็กลับมายังบ้านคัลเลน และพบว่าเอ็ดเวิร์ดรอเขาอยู่ก่อนแล้ว เอ็ดเวิร์ดขอให้เจคอบพยายามควบคุมลีอาห์ไม่ให้มาโวยวายใส่เบลล่า และได้ขอร้องเขาให้อนุญาตให้ครอบครัวคัลเลนได้กระทำสิ่งที่นอกเหนือสนธิสัญญาเพื่อรักษาชีวิเบลล่าไว้

เจคอบบอกว่าแซมเป็นผู้ที่จะทำหน้าที่นี้ไม่ใช่เขา แต่เอ็ดเวิร์ดยืนยันว่าด้วยสายเลือดแล้วเจคอบเป็นเพียงผู้เดียวที่จะอนุญาตได้ เจคอบบอกว่าเขาขอเวลาก่อน เอ็ดเวิร์ดและเจคอบกลับเข้ามาหาเบลล่า เบลล่าขอโทษเจคอบ เจคอบมองเบลล่าและพบว่าสิ่งที่เขามองหาตลอดบ่ายอยู่ในตัวเธอ ถึงแม้พรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนเป็นคนอื่น แต่ยังมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป แล้วเจคอบก็ยอมรับคำขอนั้น เขายอมให้เอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนเบลล่าเป็นแวมไพร์

เบลล่าถามเจคอบว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง เจคอบจึงเล่าให้ฟัง สักพักเบลล่าก็เรียก “โรส” โรซาลีหัวเราะในลำคอก่อนถามว่า “อีกแล้วหรอ” เบลล่าอธิบายว่าเธอดื่มไปได้สักสองแกลลอนในชั่วโมงที่ผ่านมา เอ็ดเวิร์ดและเจคอบหลีกให้โรซาลีประคองเบลล่าไปห้องน้ำ แต่เบลล่าขอเดินเอง ระหว่างเดินเบลล่าตบที่ท้องเบาพลางรำพันว่าเหลืออีกวันเดียวเท่านั้น จังหวะนั้นเองแก้วเลือดที่เบลล่าวางไว้เหมือนจะคว่ำ เบลล่าเอี้ยวตัวไปคว้ามัน และนำมาซึ่งเสียงฉีกขาดจากตัวเธอ

เบลล่าร้อง และพร้อมจะล้มลงสู่พื้น โรซาลีรับร่างของเบลล่าไว้ก่อนจะฟาดพื้น และเอ็ดเวิร์ดก็เข่าไปช่วยด้วยเช่นกัน ดวงตาของเขากลอกไปมา ใบหน้าของเขาแสดงอาการตื่นตระหนกชัดเจน สักพักเบลล่าก็กรีดร้อง และสำลักเลือดสดๆออกมา

โรซาลีและเอ็ดเวิร์ดพาร่างของเบลล่าขึ้นสู่ชั้นบน เอ็ดเวิร์ดตะโกนใส่โรซาลีให้เอามอร์ฟีนมาให้ ขณะเดียวกันโรซาลีก็ให้อลิซโทรหาคาลิซเซิล ทุกอย่างดูสับสนไปหมด โรซาลีฉีกเสื้อผ้าเบลล่าออก เอ็ดเวิร์ดแทงเข็มเข้าที่แขนของเธอ

เจคอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น คำตอบที่ได้คือเด็กหายใจไม่ออก รกคงขาด เบลล่าได้ยินดังนั้นก็กรีดร้องให้เอาเด็กออกมา แต่เอ็ดเวิร์ดยังคงเรียกหามอร์ฟีน โรซาลีบอกว่าไม่มีเวลาแล้วเด็กกำลังจะตาย แล้วโรซาลีก็เสียการควบคุมตัวเอง เจคอบจึงจัดการเธอให้พ้นทาง เอ็ดเวิร์ดขอให้เจคอบช่วยทำ CPR ให้เบลล่า ส่วนเขาจะเอาเด็กออก และเด็กที่ออกมาก็เป็นผู้หญิง เบลล่าขอดูลูกของเธอ แล้วเธอก็สำลักเลือดออกมา เจคอบพยายามช่วยชีวิตเธอ ฝายปอดเธอ เขาไม่เข้าใจว่าเอ็ดเวิร์ดรออะไรอยู่

ในที่สุดเอ็ดเวิร์ดก็บอกให้เจคอบเอามือออก แล้วฉีดพิษของเขาลงสู่หัวใจเธอ แต่ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนจะมีแค่เจคอบ เอ็ดเวิร์ด และร่างไร้วิญญาณของเบลล่าเท่านั้น และมีเพียงเอ็ดเวิร์ดที่พูดกับตัวเองว่าเบลล่ายังไม่ตาย เธอจะต้องหายดี เจคอบเดินออกจากห้อง เขารู้สึกสูญเสียทุกอย่าง เขาต้องการหนีไปให้พ้น แต่ดูเหมือนว่าเท้าของเขามันหนักเหลือเกิน เขานั่งลงที่ฐานบันได พยายามรวบรวมความแข็งแกร่งเพื่อที่จะออกไปให้พ้นประตูเสียที

โรซาลีนั่งบนโซฟา กำลังพึมพำพูดคุยกับบางสิ่งในห่อผ้าในอ้อมแขน เธอคงได้ยินเสียงเขาเดินลงมาแต่ทำเป็นไม่สนใจ เธอได้ในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ต้องสนว่าเบลล่าจะมาทวงคืน โรซาลีเอาเลือดให้มันดูด –เลือดมนุษย์

พละพลังกำลังของเจคอบกลับคืนมาพร้อมด้วยความเกลียดชัง เขาต้องการกำจัดมัน เขาจะฆ่ามัน จะฆ่าโรซาลี จะฆ่าทุกคนที่เข้ามาช่วยเหลือ แต่อาจเหลือไว้เพียงเอ็ดเวิร์ดที่จะอยู่อย่างสูญเสียทุกอย่างในชีวิต เจคอบตั้งท่าเตรียมเข้าขย้ำ ขณะที่โรซาลียกห่อผ้าขึ้น

มันมองข้ามไหล่โรซาลีมาที่เขา ดวงตาจับจ้องราวไม่ใช่ดวงตาของเด็กเกิดใหม่ ดวงตาสีช็อคโกแลตนมเช่นเดียวกับดวงตาของเบลล่า เจคอบหยุดชะงัก ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วตัว มันไม่ใช่ความร้อนที่แผดเผา แต่มันเป็นความร้อนอีกชนิดหนึ่งที่แปลกใหม่

ทุกอย่างในตัวเจคอบราวถูกปลดปล่อยไป มีเพียงเส้นใยระหว่างเขาและเด็กน้อยตรงหน้าที่ดึงดูดกันไว้อย่างแน่นหนา - Renesmee

ข้างบน มีเสียงใหม่ดังขึ้น เสียงที่สามารถสัมผัสถึงตัวเจคอบในตอนนี้ได้ เสียงที่เป็นจังหวะเร่งรีบ เสียงของการเปลี่ยนแปลงหัวใจ

ในที่สุดก็จบบุ๊คที่สอง – เจคอบสักที คราวนี้รีวิวมายาวมากๆ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ และคราวนี้สิ่งหนึ่งที่ขอออกตัวไว้ก่อน คือ เนื้อเรื่องข้างบนอาจมีสลับสับเปลี่ยนลำดับความต่อเนื่องบ้างนะคะ เพราะค่อนข้างยาว และฝนใช้ความทรงจำเล่าเอาล้วนๆ ดังนั้นมันอาจผิดพลาดเล่ากลับไปกลับมาได้ค่ะ และอีกอย่างสำหรับชื่อตัวละคร ฝนอาจออกเสียงชื่อเหล่านี้ผิดไปก็ได้นะคะ ยังไงก็ขอรับผิดแต่โดยดีค่ะ

ณ ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาเสียตีสองยี่สิบสองนาทีแล้ว (เลขสวยมากๆ) วันนี้คงพอแค่นี้นะคะ ไว้คราวหน้าจะมาอัพบุ๊คสาม – เบลล่าต่อค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ